راهوی

لغت نامه دهخدا

راهوی. [ هََ ] ( اِ ) رهاوی. نام پرده سرود. ( شرفنامه منیری ). مخفف رهاوی که یکی ازدوازده مقام موسیقی باشد. ( فرهنگ خطی ). نام مقامی است از موسیقی که رهاوی نیز گویند، لیکن بعضی گفته اندرهاوی قول عوام است. ( رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). نام مقامی است از موسیقی که به رهاوی و رهایی مشهور است. ( لغت محلی شوشتر، نسخه خطی متعلق به کتابخانه مؤلف ). نوایی معروف. ( سروری ). نام مقامی در موسیقی که رهاوی نیز گویند. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان قاطع ). نام مقامی است از دوازده مقام موسیقی، و بعضی نوشته اند که وقت آن بعد از طلوع است و بعضی نوشته اند که وقتش از صبح تا طلوع و بهندی آنرا راللت نامند. ( غیاث اللغات ):
ره راهوی گرچه بیحد زدم
نوا در حجاز و نوا یافتم.عنصری.زده به بزم تو رامشگری بدولت تو
گهی چکاوک و گه راهوی، گهی قالوس.منوچهری.راه طاعت گیر و گوش هوش سوی علم دار
چند داری گوش سوی نوشخورد و راهوی.ناصرخسرو.غزلکهای خود همی خواندم
در نهاوند راهوی و عراق.انوری.راهوی کرده بعمدا پرده ای
تا بود پرده در پرده نیوش.انوری.نکیسا در ترانه جادویی ساخت
پس آنگه این غزل در راهوی ساخت.نظامی ( از آنندراج ).مطربا قولی بگو از راهوی
راه، راه راهوی است اندر صبوح.عطار.و رجوع به رهاوی شود.

فرهنگ معین

(هُ ) (اِ. ) یکی از آهنگ های موسیقی قدیم.

فرهنگ عمید

= رهاوی: نکیسا در ترنّم جادوی ساخت / پس آنگه این غزل در راهوی ساخت (نظامی۲: ۲۹۶ ).

فرهنگ فارسی

نام یکی از آهنگهای موسیقی ایرانی
( اسم ) یکی از آهنگهای موسیقی قدیم.
رهاوی. نام پرد. سرود. مخفف رهاوی که یکی از دوازده مقام موسیقی باشد.

ویکی واژه

یکی از آهنگ‌های موسیقی قدیم.

جمله سازی با راهوی

او از یحیی بن یحیی نیشابوری، قتیبه بن سعید، محمد بن عبدالوهاب فراء، اسحاق بن راهویه، محمد بن مهران، ابراهیم بن موسی فراء، علی بن جعد، احمد بن حنبل، و استادان علوم حدیث بسیاری حدیث شنید.
زده به بزم تو رامشگران به دولت تو گهی چکاوک و گه راهوی و گهی قالوس
راه طاعت گیر و گوش هوش سوی علم دار چند داری گوش سوی نوش خورد و راهوی؟
نکیسا در ترنم جادوی ساخت پس آنگه این غزل در راهوی ساخت
رهی گوی خوش، ورنه بر راهوی زن که هرگز مبادم ز عقشت رهایی
ابویعقوب اسحاق بن ابراهیم بن مخلَد مروزی ابن راهویه حافظ، محدث، مفسر و فقیه معروف مسلمان و شافعی در سده سوم هجری قمری بوده‌است. او در عصر خویش یکی از مورد اعتمادترین نقل کنندگان حدیث به‌شمار می‌رفته‌است. شهرت ابن راهویه نزد شیعیان دوازده امامی بیشتر به نقل بخشی از حدیث سلسلة الذهب مربوط می‌شود.