اصطلاح دهنت سرویس که در محاورات روزمره فارسی رواج دارد، در اصل بیانگر نوعی ابراز ناخرسندی، انتقاد شدید، یا حتی انزجار از یک موقعیت، عمل، یا رفتار خاص است. این عبارت با بار معنایی تند و گاهی توهین‌آمیز، نشان‌دهنده اوج نارضایتی گوینده بوده و معمولاً در شرایطی به کار می‌رود که فرد احساس می‌کند مورد بی‌مهری، اجحاف، یا رفتار نامناسبی قرار گرفته است. فرم مفعولی این عبارت، یعنی دهن سرویس، به شخصی اطلاق می‌شود که خودِ این تجربه ناخوشایند یا رفتار انتقادی متوجه اوست و به نوعی در معرض قضاوت یا سرزنش شدید قرار گرفته است.
در بافتار روابط اجتماعی، استفاده از چنین عباراتی، گرچه گاهی نمایانگر هیجانات لحظه‌ای و احساسات سرکوب‌شده است، اما می‌تواند پیامدهای منفی قابل توجهی نیز به همراه داشته باشد. این‌گونه سخن گفتن، به‌ویژه در فضاهای رسمی یا در جمع، به دلیل صراحت و شدت لحن، ممکن است منجر به دلخوری، کدورت، و تخریب روابط شود. در مواردی، این عبارت می‌تواند به عنوان یک شوخی یا کنایه نیز به کار رود، اما تشخیص منظور واقعی گوینده مستلزم در نظر گرفتن بستر مکالمه، لحن صدا، و رابطه میان طرفین است. با این حال، به طور کلی، کاربرد این اصطلاح در گفتگوهای حرفه‌ای یا موقعیت‌های نیازمند احترام متقابل، توصیه نمی‌شود.
از منظر زبان رسمی و اداری، بیان انتقاد یا ابراز نارضایتی نیازمند به‌کارگیری واژگان و ساختارهایی سنجیده‌تر و محترمانه‌تر است. در این چارچوب، عباراتی نظیر عملکرد ایشان رضایت‌بخش نبود، اینجانب نسبت به روند موجود معترض هستم، این اقدام خلاف انتظار و موازین بود، یا با این وضعیت موافق نیستم می‌توانند جایگزین‌های مناسبی باشند. هدف، رساندن پیام انتقاد یا ناخرسندی بدون توسل به ادبیات تند و عامیانه است تا ضمن حفظ حرمت طرف مقابل، بتوان به طور مؤثرتری منظور را بیان کرد و در جهت اصلاح یا حل مسئله گام برداشت. این رویکرد، نشان‌دهنده بلوغ کلامی و توانایی مدیریت تعارض به شیوه‌ای سازنده است.
