جداری

لغت نامه دهخدا

جداری. [ ج ِ ] ( اِخ ) احمدبن سیدی بن الحسن بن بحر جداری بغدادی، مکنی به ابوبکر. محدث است. در تاریخ بغداد ذکر او رفته است و ابن رزقویه از او روایت کند. ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

احمد بن سیدی بن الحسن بن بحر جداری بغدادی مکنی به ابوبکر محدث است.

فرهنگستان زبان و ادب

{parietal} [زیست شناسی- علوم گیاهی] ویژگی تَمَکنی که در آن جفت ها بر روی دیوارۀ داخلی یا قسمت های تورفتۀ یک تخمدان مرکب تک حجره ای قرار دارند

جمله سازی با جداری

💡 تاجداری سزای گوهر توست تاج با ماست لیک بر سر توست

💡 شمشیر تو پشت سپه شاه جهان را از آهن و از روی برآورده جداریست

💡 علی بعد من جانشین من است بدین تاجداری نگین من است

💡 نهد خاک رهش بر فرق‌ گویا به سر دارد هوای تاجداری

💡 قبای تو جز تاجداری نپوشد نهادی مرا پایه تاجداری