آبگذر
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
معبر آب
فرهنگستان زبان و ادب
{gullet} [جغرافیا، زمین شناسی] هر گشودگی یا گودالی مانند تنگ دره یا آبکند یا دیگر آبراهه ها
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: دایک) در باستان شناسی، نوعی خاک برداری طولانی شامل ردیفی از کناره و گودال. بیشتر آب گذرها در بریتانیا محصول دورۀ پس از رومیان اند که ممکن است دوردیفه یا گاهی سه ردیفه باشند و به این منظور طراحی می شدند که نقش مرز یا سرحد را ایفا کنند. خندق آفادر طول مرز ویلزیکی از نمونه های بارز در بریتانیاست. برخی از آب گذرهای موجود در انگلستان ممکن است در پایان دورۀ آغازین عصر_آهن ساخته شده باشند، اما قدمت اکثر آن ها به حدود قرن های ۵ تا ۹م می رسد و ممکن است از سرحد بندی های رومی نظیر دیوار هادریانوسو دیوار_آنتونینوسالهام گرفته شده باشند.
ویکی واژه
جمله سازی با آبگذر
ارتفاع آبگذر سگوبیا در بلندترین قسمت آن همراه با فونداسیون ۶ متریش به ۲۸٬۵ متر می‌رسد و طاق‌هایی تکی یا دوتایی که بر ستون‌هایی سوارند در طول آن دیده می‌شود چنانکه این آبگذر، از نقطه‌ای که وارد شهر می‌شود تا رسیدنش به پلازا ده دیاز سانز دارای ۷۵ طاق تکی، ۴۴ طاق دوتایی (یا ۸۸ طاق اگر جداگانه شمارش می‌شدند) و باز در ادامه ۴ طاق تکی است که در مجموع ۱۶۷ طاق را به‌وجود می‌آورند.
تنها بخش کوچکی از این آبگذر هنوز پا برجای مانده است که شامل ۳۸ ستون قوسی‌شکل به ارتفاع ۲۵ متر و طولی پیرامون ۸۳۰ متر می‌شود. این سازه در زمان خود کار آبرسانی به شهر را از منبعی موسوم به لاگو دِه پروسِرپینا که خود از نهری به‌نام لاس پاردیاس در ۵ کیلومتری شمال شرقی مریدا تغذیه می‌شده برعهده داشته است.
کار ساخت آبگذر وانویتلی در مارس ۱۷۵۳ به فرمان کارلوس سوم، پادشاه اسپانیا، ناپل و سیسیل با طرحی از لوئیجی وانویتلی، مهندس و معمار ایتالیایی که نام آبگذر نبز برگرفته از نام اوست آغاز و این سازه در ۷ مهٔ ۱۷۶۲ افتتاح گردید.
آبگذر در جغرافیا به معنای هر گونه آب جاری است. برای نمونه منظور از آب‌گذرها می‌تواند رودها، چشمه‌ها، واجریان‌ها و غیره باشد.