احوط به معنای احتیاط و دقت در انجام امور است و به ویژه در زمینه‌های فقهی و دینی به کار می‌رود. در این زمینه، احوط به رفتارهایی اشاره دارد که با رعایت احتیاط بیشتر و اجتناب از شبهه‌ها، به تحقق وظایف دینی کمک می‌کند. این مفهوم به ویژه در مواردی که افراد با مسائل پیچیده یا مبهم مواجه هستند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. در فقه اسلامی، احوط به معنای برگزیدن راه‌هایی است که از نظر شرعی و اخلاقی، کمترین احتمال خطا را دارند. در واقع، در این رویکرد، افراد باید به گونه‌ای عمل کنند که از هر نوع اشتباه یا گناهی دوری کنند و به همین دلیل، انجام کارها با احتیاط و دقت، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این امر به خصوص در مواردی که فتواهای مختلفی وجود دارد، ضرورت بیشتری پیدا می‌کند و افراد باید با دقت بیشتری به شواهد و مستندات موجود توجه داشته باشند تا از هرگونه انحراف یا اشتباه پرهیز کنند. در نهایت، می‌توان گفت احوط نه تنها یک مفهوم فقهی، بلکه یک اصل اساسی در زندگی روزمره است که انسان‌ها را به تفکر عمیق‌تر و تصمیم‌گیری هوشمندانه‌تر ترغیب می‌کند. این گونه احتیاط‌ورزی در کنار افزایش آگاهی و دانش دینی، می‌تواند به بهبود روابط اجتماعی و فردی و همچنین به تقویت باورهای دینی کمک کند.
احوط
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - به احتیاط تر به احتیاط نزدیکتر بیشتر مقرون به احتیاط. (غالبا در رساله های عملی بکار رود ). ۲ - نیکوتر بهتر. ۳ - فروگیرنده تر گرد فرو گیرنده تر.
دانشنامه اسلامی
احوط یکی از اصطلاحات فقهی است به معنای؛ مطابق با احتیاط، نزدیکتر به احتیاط است که انجام آن دارای ثواب است.
احتیاط واجب
هرگاه فقیه در مسأله ای، دلیل محکمی برای صدور فتوا نداشته باشد و مسأله از مواردی باشد که طبق نظر او اصل احتیاط در آن جاری شود، آنچه را که مطابق احتیاط است با واژه هایی مانند احوط بیان می کند. احتیاط در این صورت، واجب است.
احتیاط مستحب
اما در صورتی که فقیه در مسأله ای فتوا داشته باشد، لیکن به جهت وجود فتوای مخالف که مطابق احتیاط نیز می باشد، از واژۀ احوط استفاده کند، احتیاط مستحب است.
