واژهٔ إِثْقال در زبان عربی، به عنوان مصدر، دارای معانی متعددی است که همگی حول محور مفهوم سنگینی و گران‌کردن می‌گردند. در کاربردهای اولیه، این واژه به معنای عمل گران‌کردن بار، سنگین‌بار کردن یا تحمیل وزن بر دوش کسی یا چیزی است. این معنا نه تنها بار فیزیکی، بلکه بار مجازی و تشبیهی را نیز در بر می‌گیرد. در گستره‌ای دیگر، این واژه برای بیان حالت سنگین شدن و گرانبار گشتن خودِ فرد یا شیء نیز به کار می‌رود. یکی از کاربردهای خاص آن در توصیف حال زن باردار است؛ به گونه‌ای که «أَثْقَلَتِ الْمَرْأَةُ» به سنگین شدن زن آبستن یا آشکار شدن حالت بارداری در او اشاره دارد. این استفاده، بیانگر تغییر وضعیت و افزایش محسوس وزن است.
همچنین، این مفهوم به حوزه‌های مجازی مانند بیماری و خواب نیز تسری یافته است. هنگامی که گفته می‌شود «أَثْقَلَ الْمَرَضُ» یا «أَثْقَلَ النَّوْمُ» فلان شخص را، مقصود این است که بیماری یا خواب، او را سست، بی‌حال و به‌صورت محسوسی سنگین و بی‌تحرک ساخته است. بنابراین، این واژه در بافت‌های گوناگون، همواره بر القای حس سنگینی، اعم از حقیقی و مجازی، دلالت دارد.
