آستانه اشرفیه

[ویکی فقه] آستانه اشرفیه. آسْتانه اَشْرَفِیّه، یکی از شهرستان های استان گیلان، واقع بر کناره شرقی سفیدرود با ۳۸۴ کمـ ۲ مساحت و ۳۲۴‘۱۰۰ نفر جمعیت (سرشماری ۱۳۶۵ش) می باشد.
این شهرستان از سمت شمال به دریای خزر، از خاور و جنوب به شهرستان لاهیجان و از باختر به کوچصفهان و لشت نشا محدود است. و دارای ۲ بخش مرکزی و بندر کیاشهر است. در تقسیمات جغرافیایی کنونی ۲ دهستان آستانه و دِهشال جزو بخش مرکزی و حسن کیاده از توابع بندر کیاشهر محسوب می گردد. در مجموع، شهرستان آستانه دارای ۴ دهستان و ۷۵ روستاست. آستانه اشرفیه تا ۱۳۵۸ش بخش بوده و در اسفند ۱۳۵۸ش برحسب تصویب شورای انقلاب به شهرستان تبدیل شده است.در سرشماری عمومی ۱۳۵۵ش جمعیت دهستان آستانه ۳۳۳‘۲۰ نفر، دهستان حسن کیاده ۳۷۴‘۵ نفر و دهستان دِهشال ۸۸۰‘۳۲ نفر بوده است. موافق سرشماری ۱۳۶۵ش جمعیت کیاشهر ۲۹۳‘۱۲ نفر می باشد.در این شهرستان مجموعاً ۱۹ زیارتگاه وجود دارد.
مرکز شهرستان
شهر آستانه اشرفیه مرکز شهرستان است که در تلفظ محلی به آن «پیله آسّونه» گفته می شود. طول جغرافیایی آن ْ۴۹ و َ۵۸ شرقی و عرض جغرافیائی آن ْ۳۷ و َ۱۵ شمالی و مساحت شهر بیش از ۸ کمـ ۲ است. آستانه اشرفیه در ۳۶ کیلومتری خاور رشت، (مرکز استان) و ۷ کیلومتری شمال غربی لاهیجان قرار گرفته و جمعیت آن ۰۰۰‘۲۵ نفر است که در ۴۴۷‘۲ نفر است که در ۴۴۷‘۵ خانوار متمرکز گردیده اند (سرشماری آبان ۶۵).
وجه تسمیه و سابقه تاریخی
این شهر در قدیم «کوچان» نام داشته است. کاشانی در تاریخ اولجایتو از کوچیان نام برده که احتمالاً صورت دیگر همین نام است. 
کاشانی، عبدالله بن محمد، ج۱، ص۶۰، تاریخ اولجایتو، به کوشش مهین همبلی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۸ش.