مجموعهای از مولکولهای زنجیرهای خطی و دراز هستند که در راستای محور طولیِ لیف، تا حد زیادی موازی یکدیگر قرار گرفتهاند. از دیدگاه علمی، بسپارهایی (پلیمرهایی) که تکپار (مونومر) آنها بیش از دو اتم کربنِ مسطح دارند، امکان تبدیل شدن به لیف را دارا میباشند. این ساختار مولکولیِ منظم و جهتدار، عامل اصلی ایجاد خواص مکانیکی مطلوب در الیاف است.
مادهی اولیهی اصلی در صنعت نساجی، الیاف هستند که با ویژگیهایی چون قابلیت انعطاف، ظرافت و دارا بودن نسبت بسیار زیادِ طول به قطر شناخته میشوند. این ویژگیهای منحصربهفرد، امکان تبدیل الیاف به نخ و سپس پارچه را فراهم میسازد. انواع مختلف، رفتارهای متفاوتی در مواجهه با محرکهای حرارتی، شیمیایی، مکانیکی و فیزیکی از خود نشان میدهند که مبنای علمی برای طبقهبندی و کاربردسازی آنها محسوب میشود.
بهطور کلّی، بر پایهی روش تولید و منشأ تشکیلشان به دو گروه اصلیِ طبیعی و مصنوعی تقسیمبندی میشوند. بسیاری از مستحکمترین مواد مهندسی، همچون الیاف کربن و پلیاتیلن با وزن مولکولی فوقالعاده بالا، در این قالب تولید میگردند. این مواد پیشرفته، بسته به نوع کاربردشان در صنایع مختلف، با نامها و عنوانهای خاصی شناخته شده و نقش بسزایی در فناوریهای نوین ایفا میکنند.