آشفته دل

جامه عشقش چو گیرم جامه جان را چه قدر تا نیندیشم من آشفته دل از چاک او

هیچ شک نیست که آشفته دلان بسیارند در کمند تو، ولی چون من بیچاره کم اند

آشفته دل خویش درین دار فنائیم بنمائی رخ خویش که مشتاق لقائیم

جرس رمزی است زین آشفته دلها که بر شکل جرس در تن نهان است

نه زجور چرخ می نالیم ونه از دست بخت زآنکه آشفته دل از زلف پریشان توایم

گفتم دل و جان پیشکش عشق تو کردم آشفته دلان را بجز این ما حضری نیست