بساط یک واژه فارسی است که به معنای فرش یا پرده است و در برخی از موارد به معنای چیدمان یا آرایش نیز به کار می‌رود. به طور خاص، بساط به هر چیز گستردنی اشاره دارد، مانند فرش، سفره، و مانند آن. در زبان فارسی، این واژه به نوعی زیرانداز یا فرش اشاره دارد که بر روی زمین پهن می‌شود.
همچنین، بساط می‌تواند به معنای تدارک یا آماده‌سازی نیز به کار رود. به عنوان مثال، در برخی از عبارات، مانند بساط عیش به معنای فراهم کردن شرایط برای خوش‌گذرانی یا جشن و شادی است.
بساط. [ ب ِ / ب َ ] ( ع اِ ) گستردنی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( ترجمان القرآن عادل بن علی ). نوعی از طنفسه ( معرب تنبسه ) دراز کم عرض. ج، بُسُط. ( از اقرب الموارد ). ج ِ بُسُط. مأخوذ از تازی فرش و هرچیز گستردنی. ( ناظم الاطباء ) ( دزی ج 1 ). بساطافکنده. فرش. ( منتهی الارب ). فرش. ( غیاث ). فرش و گستردنی... چون متاع خانه و اثاث البیت. ( آنندراج ). فرش و اثاثه. ( از فرهنگ نظام ). آنچه گسترده شود بر زمین چون قالی و گلیم و زیلو و حصیر و بستر. هرچه بازگسترانند. و بلفظ انداختن، افکندن، کشیدن، آراستن، گستردن و چیدن مستعمل است. ( غیاث ). و با لفظ افکندن، کشیدن، آراستن، گستردن، چیدن، برچیدن، گشادن، افشاندن، ریختن، درنوردیدن، طی کردن، طی شدن، هم پیچیدن، بر هم چیدن و بر یکدیگر زدن مستعمل است. ( آنندراج ): و از وی [ از ناحیت پارس ] بساطها و فرشها و زیلوها و گلیمهای باقیمت خیزد. ( حدود العالم ). و از وی [ از چغانیان ] پای تابه خیزد و گلیمینه و بساط پشمین. ( حدود العالم ). و از او [ از بخارا ] بساط و فرش و مصلی و نماز خیزد، نیکوی، پشمین. ( حدود العالم )
در سال‌های دهه ۲۰ تا ۳۰ و بعد از سقوط رضا شاه سعی کرد به عنوان نماینده وارد مجلس شود که البته موفق نشد و روزنامه را انتشار داد که «سازمان» بود که پس از دوازده شماره توقیف شد و بعد از کودتای ۲۸ مرداد دکتر وعده‌ای از دوستان همفکرش آل بویه «حزب میلیون» را تأسیس کردند که بساط آن پس از زمانی نه چندان دراز به دستور شاه و در زمان حکومت هژیر برچیده شد.
آتنا اصلانی دختر هفت‌سالهٔ ایرانی اهل پارس‌آباد، یکی از شهرهای استان اردبیل است که در ۲۸ خرداد ۱۳۹۶، توسط قاتل زنجیره‌ای معروف به اسماعیل رنگرز به قتل رسید. دادستان شهرستان پارس‌آباد گفت «آتنا در زمان‌هایی که کنار بساط پدرش بود، برای خوردن آب به جلوی مغازهٔ رنگرزی که در نزدیکی بساط پدرش بود، می‌رفت. صاحب مغازه مردی ۴۰ ساله بود که آتنا و پدرش را از مدت‌ها قبل می‌شناخت و برای او نقشه کشیده بود.»
