برومندی

برومندی (یا برومند بودن) به معنای جوانمردی، شجاعت، و رفتار نیکو در برابر دیگران است. این واژه به صفات مثبت انسانی اشاره دارد و به معنای داشتن روحیه‌ای بزرگ و جوانمردانه است. برومندی شامل ویژگی‌هایی نظیر صداقت، انصاف، وفاداری، و ایثار است.

در فرهنگ‌های مختلف، برومندی به عنوان یکی از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی شناخته می‌شود و در ادبیات و هنر نیز به وفور مورد اشاره قرار می‌گیرد. این مفهوم می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند دوستی، عشق، و خدمت به دیگران تجلی پیدا کند و به عنوان معیاری برای سنجش رفتارهای انسانی مورد استفاده قرار گیرد.

در نهایت، برومندی به عنوان یک ویژگی مثبت انسانی، به تأثیرات فرد بر جامعه و روابط اجتماعی نیز اشاره دارد و می‌تواند به ترویج همبستگی و همکاری میان افراد کمک کند.

لغت نامه دهخدا

برومندی. [ ب َ م َ ] ( حامص مرکب ) برومند بودن. باروری. بارداری

فرهنگ معین

( ~. ) (اِمص. ) ۱ - بارداری، ثمر داشتن. ۲ - تمتع.

فرهنگ فارسی

آبرومندی

جملاتی از کلمه برومندی

هست از فیض قدوم شهریار نوجوان این برومندی که در خاک دیار اشرف است
زرست مایه خوشحالی و برومندی که روی گل بود از خرده در گلستان سرخ
نیست امید برومندی ز خال نوخطان حاصلش افسوس باشد دانه را چون زنگ زد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال سنجش فال سنجش فال راز فال راز فال نوستراداموس فال نوستراداموس فال ارمنی فال ارمنی