برومندی

برومندی (یا برومند بودن) به معنای جوانمردی، شجاعت، و رفتار نیکو در برابر دیگران است. این واژه به صفات مثبت انسانی اشاره دارد و به معنای داشتن روحیه‌ای بزرگ و جوانمردانه است. برومندی شامل ویژگی‌هایی نظیر صداقت، انصاف، وفاداری، و ایثار است.

در فرهنگ‌های مختلف، برومندی به عنوان یکی از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی شناخته می‌شود و در ادبیات و هنر نیز به وفور مورد اشاره قرار می‌گیرد. این مفهوم می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند دوستی، عشق، و خدمت به دیگران تجلی پیدا کند و به عنوان معیاری برای سنجش رفتارهای انسانی مورد استفاده قرار گیرد.

در نهایت، برومندی به عنوان یک ویژگی مثبت انسانی، به تأثیرات فرد بر جامعه و روابط اجتماعی نیز اشاره دارد و می‌تواند به ترویج همبستگی و همکاری میان افراد کمک کند.

لغت نامه دهخدا

برومندی. [ ب َ م َ ] ( حامص مرکب ) برومند بودن. باروری. بارداری

فرهنگ معین

( ~. ) (اِمص. ) ۱ - بارداری، ثمر داشتن. ۲ - تمتع.

فرهنگ فارسی

آبرومندی

جملاتی از کلمه برومندی

هست از فیض قدوم شهریار نوجوان این برومندی که در خاک دیار اشرف است
زرست مایه خوشحالی و برومندی که روی گل بود از خرده در گلستان سرخ
نیست امید برومندی ز خال نوخطان حاصلش افسوس باشد دانه را چون زنگ زد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم