بدبختی

کلمه‌ی «بدبختی» در فارسی به معنای حالتی از زندگی یا وضعی نامساعد و ناخوشایند است که همراه با مصائب، مشکلات، فقر، ناکامی یا رنج‌های روحی و جسمی باشد. این واژه از ترکیب «بد» به معنای نامطلوب یا ناپسند و «بخت» به معنای سرنوشت یا قسمت تشکیل شده است، و نشان‌دهنده سرنوشت یا حالت نامساعد فرد است. بدبختی می‌تواند در زندگی شخصی، اجتماعی، مالی یا عاطفی فرد ظاهر شود و معمولاً با غم، ناراحتی و مشکلات مداوم همراه است. در ادبیات فارسی، این واژه برای توصیف وضعیت کسانی به کار می‌رود که از شانس و سعادت دور مانده‌اند و زندگی دشواری دارند. از نظر اجتماعی، بدبختی ممکن است به فقر، بی‌کسی، ناتوانی یا محرومیت اشاره داشته باشد و فرد را از موقعیت‌های بهتر زندگی محروم کند. این واژه معمولاً بار معنایی منفی دارد و برای بیان رنج و گرفتاری‌های انسانی به کار می‌رود. در مکالمات روزمره، بدبختی می‌تواند هم شامل حوادث ناگوار باشد و هم احساس درونی نارضایتی یا درماندگی فرد را بیان کند. هم‌معنی‌های آن شامل بی‌بختی، فلاکت، بدروزگاری، ناکامی و رنج هستند.