معنای لغوی
باکی از ریشه بکاء به معنای گریه و اندوه است. بنابراین، این واژه به طور خاص به حالتی اشاره دارد که فرد به خاطر غم یا فقدان کسی یا چیزی، اشک می‌ریزد.
کاربرد در ادبیات:
در شعر و نثر، این واژه برای توصیف احساسات عمیق و غم‌انگیز استفاده می‌شود. شاعران و نویسندگان از آن برای بیان عواطف خود و توصیف حالات شخصی که در حال گریه است، بهره می‌برند.
توصیف حالت:
باکی می‌تواند به حالتی اشاره کند که فرد به صورت آوازی و با احساس، بر کسی ستایش می‌گوید و در عین حال اشک می‌ریزد. این حالت می‌تواند نشان‌دهنده عشق، فقدان یا احترام عمیق به شخصی باشد.
معنای دیگر
همچنین این واژه به حالتی اشاره دارد که فرد به دلیل ترس از قضاوت دیگران یا عواقب عمل خود، دچار احساس نگرانی یا ترس می‌شود.
باکی: احساس خجالت، ترس یا نگرانی در برابر قضاوت یا عواقب عمل.
بی باکی: عدم احساس این ترس یا نگرانی، که به شجاعت و دلیر بودن اشاره دارد.
