باهوش به معنای برخورداری از هوش بالا و توانایی‌های ذهنی برجسته است. فرد باهوش به سرعت مطالب جدید را می‌آموزد، تفکر منطقی و تحلیلی دارد و کارهایش را به دقت انجام می‌دهد. به عبارت دیگر، باهوش بودن به فردی اطلاق می‌شود که دارای ذهنی فعال و توانایی‌های شناختی قوی است. این ویژگی‌ها نه تنها در یادگیری سریع و درست به او کمک می‌کند، بلکه در حل مسائل و تصمیم‌گیری‌های پیچیده نیز او را یاری می‌نماید. افراد باهوش معمولاً قادرند از تجربیات خود به خوبی بهره‌برداری کنند و در موقعیت‌های مختلف به بهترین نحو عمل نمایند. در واقع، توانایی‌های فکری و خلاقیت آنان باعث می‌شود تا در محیط‌های مختلف، از تحصیل گرفته تا کار حرفه‌ای، موفق‌تر باشند و به راحتی با چالش‌ها روبرو شوند.
باهوش
لغت نامه دهخدا
بدین داستان زد یکی مهرنوش
پرستار باهوش و پشمینه پوش.فردوسی.شکیبا و باهوش و رای و خرد
هزبر ژیان را به دام آورد.فردوسی.بدان مرد باهوش و با رای و شرم
بگفتند با لابه بسیار گرم.فردوسی. || آگاه. بیدار. زنده:
نمی دانم آن شب که چون روز شد
کسی بازداند که باهوش بود.سعدی ( طیبات ).و رجوع به هوش شود.
- با هوش آمدن؛ به هوش آمدن. بخود آمدن. مقابل از خود رفتن و بیخود شدن. افاقه. فواق. ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان القرآن ).
- با هوش دل؛ که هشیار باشد. نبیه:
یکی مرد باهوش دل برگزید
به ایران فرستاد چون می سزید.فردوسی.
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
ویکی واژه
جمله سازی با باهوش
چنین گفت کای شاه باهوش رک زهامون سواری بیامد سبک
ز عزت همچنان بیهوش و باهوش ز شوق باز هم گویا و خاموش
ز سام سرافراز افسون نمای چو آگاه شد مرد باهوش و رای
