بالذات در زبان فارسی به معنای ذاتی یا فطری است، این واژه برای توصیف ویژگی‌ها یا صفاتی به کار می‌رود که به طور طبیعی و بدون تأثیر عوامل خارجی وجود دارند.
تعریف و مفهوم
این واژه به معنای «به خودی خود» یا «به طور ذاتی» است. این اصطلاح به ویژگی‌ها یا صفاتی اشاره دارد که به خود چیز یا فرد مربوط می‌شود و نه به تأثیرات یا شرایط خارجی.
کاربردها
در فلسفه: در مباحث فلسفی، بالذات به ویژگی‌هایی اشاره دارد که به ذات یک موجود تعلق دارند و نمی‌توانند از آن جدا شوند. به عنوان مثال، در بحث‌های مربوط به وجود و ماهیت، ممکن است گفته شود که یک موجود به طور فطری دارای ویژگی‌هایی خاص است.
در علم و اخلاق: در مباحث اخلاقی و علمی، ممکن است به ویژگی‌های ذاتی انسان‌ها یا موجودات دیگر اشاره شود که مستقل از محیط یا تربیت آن‌ها وجود دارند.
مثال‌ها
شجاعت بالذات: به معنای این است که شجاعت به طور طبیعی و ذاتی در فرد وجود دارد.
زیبایی بالذات: به زیبایی‌ای اشاره دارد که به خودی خود و بدون نیاز به عوامل خارجی تعریف می‌شود.
