آثار باقی‌مانده نشان دهنده این امر است که شهر سوخته در هزاره سوم پیش از میلاد، دارای یک نظام مرتب و منظم آبرسانی و تخلیه فاضلاب بوده‌است. در نخستین مرحله کاوش‌های باستان‌شناسی، در شهر سوخته کوچه‌ها و خانه‌های منظم و با لوله‌کشی آب و فاضلاب به کمک لوله‌های سفالی پیدا شده که نشان‌دهندهٔ وجود برنامه‌ریزی مدنی بر پایهٔ آب در شهر سوخته سیستان است.
این آرامگاه توسط سازمان باستان‌شناسی هند محافظت می‌شود.
بقایای آگوادا فنیکس در ژوئن سال ۲۰۲۰ توسط تاکشی اینوماتا، باستان‌شناس دانشگاه آریزونا اعلام شد. تیم وی ازسال ۲۰۱۷ به عنوان بخشی تحقیقاتی با نام پروژه باستان‌شناسی اوسماسینتای میانه در این منطقه به فعالیت می‌پرداخت. این مکان در نزدیکی رودخانه سن پدرو و در شما شرقی تاباسکو واقع شده‌است. ابتدا نقشه‌برداری‌های هوایی انجام و سپس حفاری‌ها آغاز شد و در نتیجه، یافته‌هایی از جمله سفال‌ها و تبرهای ساخته شده از یشم کشف‌شد.
بررسی‌ها و کاوش‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی در این محوطه می‌تواند در سال‌های آینده اطلاعات بسیار کاملی را در مورد صنعت فلزکاری و نحوه و استفاده از معادن در ایران باستان ارائه دهد.
به گفته کریستیان روبَن، باستان‌شناس، کتیبه‌شناس و متخصص تاریخ اعراب قبل از اسلام، از قرن چهارمِ بعد از میلادِ مسیح، هیچ نشانهٔ باستانی از حضور سنت‌های بت‌پرستی در این سرزمین یافت نمی‌شود؛ در مقابل سنگ‌نبشته‌های یهودی و مسیحی فراوان است؛ به‌ویژه در جنوبِ سرزمین عربستان و در دوران‌هایی از ابرهة بن صباح و حمیر که حضور این ادیان را در سطح بالای مفهومی قابل مشاهده است.
