اتهام

اتهام

اتهام به معنای اعلام یک ادعا یا گمان دربارهٔ رفتار یا عمل یک فرد است که ممکن است نادرست باشد. در حالی که جرم به عمل غیرقانونی و مجازاتی که برای آن تعیین شده، اشاره دارد. بنابراین، اتهام می‌تواند پیش‌زمینه‌ای برای بررسی‌های قانونی باشد، اما به خودی خود، به معنای وقوع یک جرم نیست. بررسی اتهام معمولاً شامل چند مرحله قانونی است. ابتدا، شاکی باید مدارک و شواهد خود را ارائه دهد. سپس، مقامات قضایی بررسی می‌کنند که آیا اتهام قابل پیگیری است یا خیر. در صورت وجود دلایل کافی، پرونده به دادگاه ارجاع می‌شود و در آنجا طرفین می‌توانند دلایل خود را مطرح کنند

لغت نامه دهخدا

اتهام. [ اِ ] ( ع مص ) بتهامه درآمدن یا فروکش شدن در آن. ( منتهی الارب ). || ناگوار شدن. || ناموافق شمردن هوای شهری: اتهم البلد؛ ناگوارد شمرد آنرا. ( منتهی الارب ). || رفتن بشتاب و بازایستادن. || بگرمای سخت رفتن.
اتهام. [ اِت ْ ت ِ ] ( ع مص ) تهمت نهادن بر کسی. ازنان. افتراء. کسی را بچیزی تهمت کردن. ( تاج المصادر ). || تهمت پذیرفتن. بدنام شدن.

فرهنگ معین

(اِ تِّ ) [ ع. ] ۱ - (مص م. ) تهمت زدن، بدنام کردن، افتراء. ۲ - (مص ل. ) بدنام شدن، تهمت پذیرفتن.

فرهنگ عمید

گمان بد دربارۀ کسی بردن، به کسی گناهی نسبت دادن، تهمت زدن، افترا زدن.

فرهنگ فارسی

تهمت زدن، افترازدن، گمان بددرباره کسی بردن، تهمت نهادن برکسی، تهمت پذیرفتن، بدنام شدن
۱- ( مصدر ) تهمت نهادن بر کسی افترائ کسی را بچیزی تهمت کردن. ۲ - ( مصدر ) تهمت پذیرفتن بد نام شدن.
ناگوار شدن

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] به متهم کردن دیگری اتّهام گفته می شود که از آن به تهمت نیز تعبیر می شود.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۲۴۶.
...

جملاتی از کلمه اتهام

دروغ و راست همه متهم شدند به جُبن به هر وسیله ز خود دفع اتهام کنند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم