در حوزه علم، مبحث نوینی تحت عنوان دینامیک اتمسفر قابل طرح است. اصول و کلیات این علم بر نیروهای وارده از سوی اتمسفر بر اجرام در حال پرواز در آسمان متمرکز است. به طور خلاصه، اتم‌ها و مولکول‌های گازهای موجود در اتمسفر زمین در حرکت دائمی هستند و بر اساس قوانین فیزیکی، این ذرات دارای انرژی و نیرو می‌باشند. در نتیجه، هنگام برخورد با یک جسم در آسمان (مانند هواپیما یا شهاب‌سنگ)، انرژی آزاد کرده و به آن جسم نیرو وارد می‌کنند. شدت نیروی وارده از سوی اتم‌ها و مولکول‌های گازی اتمسفر نامحدود است و می‌تواند موجب عقب راندن یک هواپیما در آسمان یا حتی انفجار یک شهاب‌سنگ شود. اصطلاح ستاره‌ای به بخش خارجی یک ستاره اطلاق می‌شود و معمولاً شامل لایه‌های بالاتر از فوتوسفر (کره نور) است. ستاره‌هایی که دمای آن‌ها به میزان کافی پایین باشد، ممکن است دارای انواعی خارجی متشکل از مولکول‌های مرکب باشند.
اتمسفر
فرهنگ معین
(اَ مُ فِ ) (اِ. ) نک آتمسفر.
فرهنگ عمید
۱. طبقۀ هوا که گرداگرد کرۀ زمین را فراگرفته و از گازهای مختلف مانند ازت، اکسیژن، اسیدکربنیک، آرگن، هیدروژن، و غیره تشکیل شده، طبقۀ بخار یا جو.
۲. (فیزیک ) واحد اندازه گیری فشار یک کیلوگرم بر یک سانتی متر.
فرهنگ فارسی
اتمسفر:طبقه بخاریاجو، طبقه هوا، واحدفشارهوا
آتمسفر
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
در اتمسفر، یک مبحث علمی جدید به نام دینامیک اتمسفر را می توان مطرح کرد. اصول و کلیات علم دینامیک اتمسفر در نیروهای وارده از طرف اتمسفر بر یک شیء پرنده در آسمان تعریف و خلاصه می شود. به طور کلی این طور می توان گفت که اتم ها و مولکول های گازهای موجود در اتمسفر زمین، درحال حرکت هستند و براساس قوانین فیزیکی، این اتم ها و مولکول ها؛ اولاً دارای انرژی هستند و ثانیاً دارای نیرو هستند؛ بنابراین هنگام برخورد با یک جسم در آسمان ( مانند هواپیما و شهاب سنگ ) از خود انرژی آزاد کرده و بر این جسم نیرو وارد می کنند. مقدار نیروی وارده از طرف اتم ها و مولکول های گازهای اتمسفر، هیچ حدّ خاصی نداشته و ممکن است باعث به عقب رفتن یک هواپیما در آسمان شده یا باعث منفجر شدن یک شهاب سنگ در آسمان بشوند.
اصطلاح اتمسفر ستاره ای برای اشاره به بخش بیرونی یک ستاره به کار می رود و معمولاً قسمت بالاتر از کدری نور سپهر را دربر می گیرد. ستاره هایی که دمای آن ها به اندازه کافی پایین باشد ممکن است دارای اتمسفر بیرونی با مولکول های مرکب باشند.
جوّ زمین بالاترین بخش تشکیل دهندهٔ کرهٔ زمین است که مخلوطی از گازها شامل نیتروژن ( ۷۸٪ )، اکسیژن ( ۲۱٪ )، آرگون ( ۰٫۹٪ ) و کربن دی اکسید ( ۰٫۰۳٪ ) است. اتمسفر زمین از سطح زمین آغاز شده و تا ارتفاع ۱۰٫۰۰۰ کیلومتر ( ۶٫۲۰۰ مایل ) ادامه می یابد. ۹۹ درصد از جوّ زمین در فاصله ۳۰ کیلومتری از سطح آن قرار دارد. اگرچه سیاره های دیگر منظومهٔ شمسی نیز هواکره دارند ولی جوّ زمین تنها جوّی است که از زندگی موجودات زنده پشتیبانی می کند.
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: آتمسفر استاندارد) در فیزیک، واحد فشار، با نماد atm. برابر با ۷۶۰ میلی متر جیوه، ۱۰۱۳.۲۵ میلی بار، و ۱۰۵×۱.۰۱۳۲۵ پاسکال(نیوتون بر متر مربع) است. مقدار فشار واقعیکه جَوِّ زمین بر اجسام وارد می آورد، حدوداً برابر همین مقدار است ودر سطح دریا و دمای صفر درجۀ سانتی گراد، استاندارد فرض می شود و در فشارهای بالا به عنوان واحد فشار به کار می رود. نیز ← جوّ
ویکی واژه
جمله سازی با اتمسفر
با سرعت فتوسنتز در شرایط فعلی، حدود دوهزار سال طول می‌کشد تا به‌اندازه تمام اکسیژن فعلی موجود در اتمسفر، اکسیژن تولید شود.