آمار توصیفی به عنوان یکی از شاخههای اساسی علم آمار، نقشی حیاتی در پژوهشهای علمی ایفا میکند. این حوزه از علم، مجموعهای از روشها را برای گردآوری، خلاصه سازی، طبقهبندی و توصیف دادههای عددی در بر میگیرد. هدف اصلی آمار توصیفی، ارائه تصویری روشن و قابل فهم از اطلاعات پژوهش از طریق طرحها و الگوهای کلی دادهها است تا استفاده از آنها تسهیل گردد. واژه آمار در زبان انگلیسی به دو معنای اصلی به کار میرود: نخست، به معنای اعداد و ارقام یا دادههای واقعی و تقریبی مربوط به یک موضوع خاص؛ و دوم، به معنای خود علم آمار که شاخهای از ریاضیات محسوب شده و به توسعه فنون و روشهای تحلیل دادهها میپردازد.
سابقه استفاده از روشهای آماری به دوران باستان بازمیگردد، زمانی که انسانها برای ثبت و شمارش جمعیت، دامها و اشیاء از علائم تصویری بر روی سطوح مختلف مانند پوست حیوانات، سنگ و دیواره غارها بهره میبردند. در هزاره سوم پیش از میلاد، بابلیان از لوحهای سفالی برای ثبت اطلاعات کشاورزی و تجاری استفاده میکردند. با گذشت زمان و در قرون هفدهم و هجدهم میلادی، آمار در مطالعات اجتماعی در کشورهایی چون انگلستان و آلمان کاربرد یافت. دورهی میان سالهای ۱۷۵۰ تا ۱۸۵۰ شاهد انجام پژوهشهای اجتماعی متعددی در فرانسه و انگلستان بود.