انجلاء در لغت به‌معنای روشن و آشکار شدن است. این واژه در منابع معتبری چون منتهی‌الارب، ناظم‌الاطباء و آنندراج به‌عنوان روشن گردیدنِ کار و هویدا شدنِ امری تعریف شده و در اقرب‌الموارد نیز مترادف با انکشاف (پرده‌برداری) آمده است. از دیگر معانی این واژه، دور شدن و زدوده شدن است؛ چنان‌که در عبارت «انجلی عنه» به‌معنای دور شدن از چیزی به‌کار رفته است. همچنین در متون کهن، «انجلاء» برای دور شدن ابر، فرونشستن غم و برطرف شدن اندوه نیز استفاده شده و در «غیاث‌اللغات» و «تاج‌المصادر بیهقی» بر این معانی تأکید گردیده است. علاوه بر این، این واژه به‌معنای بیرون‌آمدن از خانه یا وطن نیز به‌کار رفته است.
در حوزه‌ی نجوم، به بازگشت نورِ ماه و خورشید پس از گرفتگی (خسوف و کسوف) اطلاق می‌شود؛ به‌گونه‌ای که در عبارت‌هایی مانند انجلاء قمر و انجلاء شمس به‌معنای پاک شدن و رهایی ماه و خورشید از حالت گرفتگی است و با واژه‌هایی چون امحاص و انمحاص هم‌معنی می‌باشد. همچنین در برخی منابع، به‌صورت اسمی به‌معنای روشنایی نیز ذکر شده است.