بزرگسال عنوانی است که به فردی اطلاق می‌شود که دوران کودکی و نوجوانی را پشت سر گذاشته و به بلوغ جسمی و ذهنی رسیده است. این مرحله از زندگی، نقطه عطفی محسوب می‌شود که در آن فرد مسئولیت‌های بیشتری را در قبال خود و جامعه بر عهده می‌گیرد. واژگانی چون سالخورده، مسن، معمر و کلانسال همگی به جنبه‌های متفاوتی از این دوران اشاره دارند، از جمله تجربه، پختگی و افزایش سن که با گذر زمان حاصل می‌آید. این اصطلاحات، هرچند ممکن است در نگاه اول مترادف به نظر برسند، اما هر کدام بار معنایی خاص خود را حمل می‌کنند و به جنبه‌های زیستی، اجتماعی یا تجربی فرد در این دوران اشاره دارند.
در مقابل خردسال که به دوره آغازین زندگی اشاره دارد، بزرگسال نماد استقلال، توانایی تصمیم‌گیری و مشارکت فعال در امور اجتماعی و اقتصادی است. این مرحله از رشد، با کسب دانش، مهارت و تجربه همراه است و فرد را قادر می‌سازد تا نقش‌های مؤثرتری را ایفا کند. نظام‌های حقوقی و اجتماعی نیز عموماً سن بلوغ و رسیدن به بزرگسالی را به عنوان معیاری برای پذیرش مسئولیت‌های قانونی و اجتماعی در نظر می‌گیرند. این بلوغ، تنها یک جنبه بیولوژیکی ندارد، بلکه شامل رشد فکری، عاطفی و اجتماعی نیز می‌شود.
به طور خلاصه، بزرگسال نه تنها به یک مرحله سنی مشخص، بلکه به مجموعه‌ای از ویژگی‌ها، مسئولیت‌ها و جایگاه اجتماعی اشاره دارد که فرد پس از عبور از دوران رشد و بلوغ کسب می‌کند. این مفهوم، گستره وسیعی از زندگی یک انسان را در بر می‌گیرد، از آغاز مسئولیت‌پذیری فردی تا مشارکت در سازندگی جامعه و انتقال تجربیات به نسل‌های بعدی. درک جامع این مفهوم، نیازمند توجه به ابعاد زیستی، روانی، اجتماعی و فرهنگی آن است.
