آذرافروز

( آذرافروز ) آذرافروز. [ ذَ اَ ] ( اِ مرکب ) آتش افروز، یعنی ظرفی سفالین که برای تیز کردن آتش بکار میبرده اند. رجوع به آتش افروز شود. || ققنس، مرغ معروف یعنی فنقس.

( آذرافروز ) ( ~. اَ ) ۱ - (ص فا. )افروزندة آتش، آتش آفروز. ۲ - ( اِ. ) ظرفی سفالین که برای تند و تیز کردن آتش به کار می برده اند.

( آذر افروز ) ( اسم ) ۱ - افروزنده آتش آتش افروز. ۲ - ظرفی سفالین که برای تند و تیز کردن آتش بکار میبرده اند آتش افروز مرغی است.
آتش افروز

اسم: آذرافروز (دختر، پسر) (فارسی)
معنی: روشن کننده آتش، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از چهار پسر اسفندیار، نیز دلداده بهرام در داستان همای و همایون

افروزندة آتش، آتش آفروز.
ظرفی سفالین که برای تند و تیز کردن آتش به کار می‌برده‌اند.

💡 گهت شمسه در بر بگیرد به مهر گهی آذرافروز خورشیدچهر

💡 که با آذرافروز مهر و سخن بدید و سوی قصر شد ز انجمن

💡 به خوبی نیم ز آذرافروز کم چرا او بود شاد و من در الم

💡 به قلواد داد آذرافروز را دگر شمسه آن شمع دلسوز را