شحیم در زبان عربی به معنای مردی فربه و دارای پیه است. این واژه که در منابعی چون منتهی الارب و اقرب الموارد ذکر شده، توصیفی از اندامی با گوشت و چربی زیاد را ارائه می‌دهد. در واقع، شحیم به فردی اشاره دارد که بدنی چاق و پر داشته و از این جهت متمایز می‌شود. جالب است که این واژه در زبان سریانی معنای کاملاً متفاوتی پیدا می‌کند و به نام کتابی در خصوص آداب و قواعد صلوات، که به دو بخش کبیر و صغیر تقسیم می‌شود، اطلاق می‌گردد. این دوگانگی معنایی نشان‌دهنده غنای واژگان و چگونگی تطور معانی در زبان‌های مختلف است. شحیم واژه‌ای است که هم در توصیف ویژگی‌های جسمانی و هم در اشاره به متون مذهبی و عبادی در زبان‌های گوناگون کاربرد دارد و مطالعه این تفاوت‌ها، درک عمیق‌تری از ریشه‌ها و گسترش زبان‌ها به ما می‌دهد.