سن مطلق

حسن مطلق را مقید تا کجا خواهی شناخت آه از آن یوسف که در چاهش تماشا کرده‌ای

حسن مطلق بی‌نیاز از احتمالات دویی‌ست وهم می‌داند که از آیینه دارانست دل

دوان است هر ذره زی حسن مطلق چو عاشق،به دیدار معشوق ِ جانی

عالم تمام مظهر آن حسن مطلق است آیینه است عالمی، آیینه دار کو؟

حسن مطلق داشتم خودبینی‌ام آیینه‌کرد اینقدرها هم اثر می‌بوده است اوهام را

آیات حسن مطلق و اسرار عشق پاک با لاجورد بر گل رعنا نوشته‌اند