سست ریش

عبارت سست ریش به عنوان یک اصطلاح عامیانه در زبان فارسی به معنای فردی است که کم‌خودآگاهی و بی‌عقلی را به نمایش می‌گذارد. این اصطلاح معمولاً به افرادی اطلاق می‌شود که در مواجهه با مسائل مختلف، تصمیمات نادرست و غیرمنطقی اتخاذ می‌کنند. در واقع، سست ریش به نوعی به ضعف در شناخت و درک مسائل اشاره دارد و نشان می‌دهد که این افراد به راحتی تحت تاثیر احساسات یا رفتارهای دیگران قرار می‌گیرند. استفاده از این اصطلاح در مکالمات روزمره می‌تواند به نوعی به نقد رفتارهای اجتماعی و فردی اشاره داشته باشد. به همین دلیل، شناخت و تحلیل این واژه و کاربردهای آن می‌تواند به ما کمک کند تا بهتر با پدیده‌های مختلف اجتماعی و انسانی آشنا شویم. در نهایت، سست ریش نه تنها به توصیف شخصیتی خاص اشاره دارد، بلکه می‌تواند نشان‌دهنده نیاز به تفکر عمیق‌تر و تحلیل‌گرانه در زندگی روزمره ما باشد.

لغت نامه دهخدا

سست ریش. [ س ُ ] ( ص مرکب ) احمق. ( غیاث اللغات ). کنایه از احمق و بی عقل. ( آنندراج ):
سخت درمانده امیر سست ریش
چون نه پس بیند نه پیش از احمقیش.مولوی.که چه میگوید عجب این سست ریش
یا کسی داده است بنگ بیهشیش.مولوی.

فرهنگ معین

( ~. ) (ص مر. ) ضعیف النفس، ساده لوح.

فرهنگ عمید

۱. مرد ریش دراز.
۲. احمق، ابله، ساده لوح: سخت درماند امیر سست ریش / چون نه پس بیند نه پیش از احمقیش (مولوی: ۷۸ ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) سست بنیاد ضعیف النفس.

ویکی واژه

ضعیف النفس، ساده لوح.

جمله سازی با سست ریش

هر قدر صائب شود بنیادِ نخل عمر سست ریشهٔ طولِ امل در دل شود محکم مرا
سخت درماند امیر سست ریش چون نه پس بیند نه پیش از احمقیش
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال درخت فال درخت فال اوراکل فال اوراکل فال فنجان فال فنجان فال آرزو فال آرزو