ساعت جهانی، که با نام زمان هماهنگ جهانی (UTC) نیز شناخته می‌شود، یک استاندارد زمانی دقیق و جهانی است که اساس تعیین زمان در سراسر کره زمین را تشکیل می‌دهد. این سیستم بر پایه زمان نجومی استوار نیست، بلکه از ساعت‌های اتمی بسیار دقیقی که در سراسر جهان وجود دارند، بهره می‌برد. مبدأ این زمان، نصف‌النهار گرینویچ (مرکز اخترفیزیک سلطنتی، گرینویچ، لندن) است که به عنوان نصف‌النهار مبدأ یا نصف‌النهار صفر درجه شناخته می‌شود. تمام مناطق زمانی در جهان، زمان خود را بر اساس اختلاف با این مبدأ تعریف می‌کنند؛ برخی جلوتر و برخی دیگر عقب‌تر از گرینویچ قرار دارند.
این قرارداد جهانی در راستای تسهیل ارتباطات، ناوبری، تجارت بین‌المللی و هماهنگی فعالیت‌های علمی و فنی شکل گرفته است. پیش از استقرار ساعت جهانی، هر منطقه یا کشور، زمان محلی خود را بر اساس موقعیت خورشید تعیین می‌کرد که منجر به سردرگمی و ناهماهنگی گسترده‌ای در سطح بین‌المللی می‌شد. با پذیرش ساعت جهانی، امکان برنامه‌ریزی دقیق‌تر رویدادها، پروازها، و تبادلات تجاری فراهم آمده و وابستگی به زمان محلی، که می‌توانست تا چند دقیقه یا حتی ساعت با مناطق همسایه اختلاف داشته باشد، از بین رفته است.
در عمل، ساعت جهانی (UTC) از طریق سیستم‌های ارتباطی پیشرفته و ماهواره‌های ناوبری مانند GPS به طور مداوم پخش و به‌روزرسانی می‌شود. این استاندارد زمانی، پایه‌ای برای تعریف تمام مناطق زمانی دیگر است و با وجود اینکه برخی کشورها ممکن است از زمان رسمی محلی خود استفاده کنند که با UTC اختلاف دارد (مثلاً به دلیل ملاحظات جغرافیایی یا سیاسی)، اساس و مرجع اصلی همچنان UTC باقی می‌ماند. این هماهنگی، ستون فقرات نظم زمانی در دنیای مدرن و به‌هم‌پیوسته امروز است.
