ربوبي

ربوبی. [ رَ بی ی / بی ] ( از ع، ص نسبی ) نسبت به رب. ( المنجد ). منسوب الی رب علی غیر قیاس. ( ازآنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خدایی. الهی.منسوب به رب بدون قیاس، یا به ربوبیت و باء فتحه داده شده است چنانکه در بصری است. ( از اقرب الموارد ).
- علم ربوبی؛ علم خدایی.

(رُ ) [ ع. ] (ص نسب. ) خدایی، الهی.

ربانی، خدایی.

منسوب به رب، ربانی، خدایی
( صفت ) منسوب به رب خدایی الهی ربانی.

خدایی، الهی.

💡 مرحوم میرزای اصفهانى الشواهدالربوبية را پيش من مى خواند ولی فهم مطالب فلسفى برایش صعب الامور بود.