رازیانه

رازیانه (نام علمی: Foeniculum vulgare) یک گیاه علفی از خانواده چتریان است که به خاطر طعم و عطر خاصش در آشپزی و پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گیاه به عنوان یک ادویه و همچنین به عنوان یک گیاه دارویی شناخته می‌شود.

ویژگی‌ها

شکل ظاهری: این گیاه دارای ساقه‌ای بلند و باریک و برگ‌های شبیه به برگ‌های کرفس است. گل‌های آن زردرنگ و به صورت چترهای کوچک در انتهای ساقه قرار دارند.

طعم و عطر: دانه‌های رازیانه طعمی شیرین و عطر معطر دارند که شبیه به انیسون است. به همین دلیل در بسیاری از غذاها و شیرینی‌ها به عنوان ادویه استفاده می‌شود.

کاربردها

در آشپزی: دانه‌های این گیاه به عنوان ادویه در تهیه غذاها، نان‌ها و دسرها به کار می‌روند. همچنین، از برگ‌های تازه آن در سالادها و غذاهای مختلف استفاده می‌شود.

در پزشکی: رازیانه به دلیل خواص دارویی‌اش مورد توجه قرار دارد. از آن برای تسکین مشکلات گوارشی، افزایش شیر در مادران شیرده و به عنوان ضد نفخ استفاده می‌شود.

در صنایع: روغن این گیاه نیز در صنایع عطرسازی و داروسازی به کار می‌رود.

نکات تغذیه‌ای

رازیانه حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلفی از جمله ویتامین C، پتاسیم و فیبر است و ممکن است به بهبود سلامتی و تقویت سیستم ایمنی کمک کند.

لغت نامه دهخدا

رازیانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) رازیانج.فنوی. از تیره چتریان با گونه های پایا به ارتفاع 1 تا 1/5 متر و برگهای متناوب دارای بریدگی و معطر و طعمی مطبوع و کمی شیرین. رجوع به کارآموزی و داروسازی ص 202 شود:
گوئی که حلال است پخته سکر
با سنبل و با بیخ رازیانه.ناصرخسرو.و رجوع به رازیانج شود.

فرهنگ معین

(نِ ) (اِ. ) بادیان، والان، گیاهی است خوشبو با دانه های ریز که برای نفخ مفید است.

فرهنگ عمید

۱. گیاهی علفی و خوش بو با برگ های ریز و گل های چتری زردرنگ که مصرف دارویی دارد، بادیان، بادتخم.
۲. دانۀ این گیاه با مصرف دارویی

فرهنگ فارسی

( اسم ) گیاهی است از تیره چتریان که دو ساله است ( بعض گونه هایش پایا میباشد ) و در سراسر نواحی بحرالروم و حبشه و ایران میروید. ارتفاع آن بین ۱ تا ۱ / ۵ است. برگهای متناوب و دارای بریدگی بسیار و دمبرگش شامل غلافی است که ساقه را فرا میگیرد. برگش معطر و طمعش مطبوع و کمی شیرین است رازیانج شمار شمره سونف باریان بسباس. یا رازیانه آبی کاکله. یا رازیانه دریایی کاکله. یا رازیانه رومی انیسون. یا رازیانه کاذب شوید شبت.

دانشنامه آزاد فارسی

رازیانه (fennel)
در عربی شَمْر، گیاهی علفی، معطر، به ارتفاع یک تا دو متر و دارای برگ هایی با پهنک منقسم به قطعات نازک و نخی شکل است. پراکندگی آن در وسعت های پهناوری از اروپا مخصوصاً منطقه مدیترانه تا آسیا و ایران نفوذ یافته است. ظاهر کلی آن شبیه شوید است. قسمت مورد استفادۀ آن، ریشه، برگ و میوه آن است ولی معمولاً کلیۀ قسمت های گیاه مورد استفاده قرار می گیرد. دیوسقوریدس، حکیم یونانی قرن اول میلادی، برای رازیانه، اثر زیادکننده ترشحات شیر، مقوی معده، قاعده آور و مُدر قائل بوده و به علاوه شیره گیاه را برای چشم مفید می دانسته است. پلینی دانشمند رومی قرن اول میلادی در آثارش، افسانۀ قدیم مربوط به این که مارها در زمان پوست اندازی، چشمان خود را با مالیدن به رازیانه قوی می نمایند، مفصلاً شرح داده است. جالینوس، ابن سینا و رازی در مورد آن خواصی را ذکر کرده اند. امروزه خواص دارویی رازیانه در زمینۀ رفع ناراحتی های میگرن، برونشیت مزمن، سرفه و آسم، به عنوان مدر، ضد نفخ شکم، زیادکننده شیر، اشتهاآور شناخته و ثابت شده است. این گیاه در بسیاری از نقاط ایران می روید.

جملاتی از کلمه رازیانه

کدام سر که نشد خاک آستانهٔ عشق؟ علاج باد غرور است رازیانهٔ عشق
ز زنگ فتنه، دهقان را به خانه شده جو سبز همچون رازیانه