خوص به معنی برگ خرما، که به عبارتی در متون مختلف مانند مهذب الاسماء و منتهی الارب و تاج العروس مورد اشاره قرار گرفته، می‌تواند به صورت بافته شده یا غیر بافته شده باشد. همچنین، در متون دیگر مانند تحفه حکیم مؤمن، به برگ درختانی چون مقل و نارجیل که دارای شکل دراز و باریک هستند، اشاره می‌شود. علاوه بر این، در ناظم الاطباء به برگ کاکائو نیز به عنوان یکی دیگر از انواع خوص اشاره شده است.
واژه خوص همچنین به معنای فرورفتن چشم به مغاک نیز به کار می‌رود که از متون مختلفی چون منتهی الارب و تاج العروس برمی‌آید. در کل، خوص به عنوان یک عنصر طبیعی و گیاهی، در فرهنگ و ادبیات ما جایگاه خاصی دارد و به نوعی نماد از زندگی و تنوع گیاهی در مناطق مختلف است. برگ‌ها نه تنها به عنوان منابع طبیعی و غذایی شناخته می‌شوند، بلکه در صنایع دستی و بافته‌های محلی نیز کاربرد دارند که نشان‌دهنده اهمیت آن‌ها در زندگی روزمره انسان‌هاست.
