جام نمودن فعلی قدیمی در زبان فارسی است که به معنای وعده‌ی عشرت دادن یا فراهم آوردن زمینه‌ی بزم و شادی به کار می‌رفته است. این اصطلاح بیشتر در متون ادبی و شعرهای کلاسیک دیده می‌شود و بار معنایی پیوند با دوستی، صمیمیت و گردهمایی دارد.
کاربرد اصلی این واژه اشاره به رفتاری است که نشان‌دهنده‌ی داشتن سرِ دوستی با دیگران است. به بیان دیگر، «جام نمودن» نوعی ابراز دوستی و دعوت غیرمستقیم به همراهی و شادی است که در فرهنگ ایرانی با مفهوم مهمان‌نوازی و جمع‌های صمیمی همخوانی دارد.
در سطحی نمادین، جام نمودن فراتر از بزم مادی معنا می‌یابد و می‌تواند نشانهای از همدلی، همراهی و تمایل به ایجاد پیوندهای انسانی باشد. همین بار فرهنگی و معنایی سبب شده که این واژه در ادبیات فارسی رنگی شاعرانه و پرجاذبه داشته باشد.