معنی تریوه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تریوه. [ ت َ وِ ] ( اِ ) راهی بود بر شبه پشته. ( لغت فرس اسدی چ اقبال ص 482 ). راه پشته پشته ناهموار پست و بلند را گویند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). راه پشته پشته بود. ( فرهنگ جهانگیری ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( شرفنامه ٔمنیری ). راهی پشته پشته. ( صحاح الفرس ):
بر که و بالا چو جه ؟ همچون عقاب اندرهوا
بر تریوه راه چون جه ؟ همچوبر صحرا شمال.شهید ( از لغت فرس اسدی ).چون باز پرنده برگریوه
چون بادرونده بر تریوه.لطیفی.

فرهنگ معین

(تَ رِ وَ ) (اِ. ) راه ناهموار و پست و بلند.

فرهنگ عمید

راه پشته پشته، راه ناهموار، پست و بلند.

فرهنگ فارسی

پشته ناهموار پست و بلند را گویند.

ویکی واژه

راه ناهموار و پست و بلند.

جمله سازی با تریوه

موسیقی وردی موقعیت‌های دراماتیک را زنده و برجسته نشان می‌داد. در اپراهای وردی دوئت‌ها، تریوها، و کوارتت‌های بسیاری وجود دارد که در آن‌ها به هر شخصیت ملودی اختصاص داده شده‌است. همسرایی‌ها در اپراهای او نقش مهمی دارند. راجر کیمی‌ین، واپسین ساخته‌های وردی را دارای پیوستگی موسیقایی بیشتری می‌داند. به‌باور او، ارکستراسیون آثار پایانی وردی خلاقانه‌تر و برخوردار از همراهی‌های غنی‌تری هستند.

گزارش محتوای نامناسب