تبتیل به معنای بریدن و قطع کردن است و در متون مختلف به اشکال مختلفی تفسیر شده است. از جمله معانی آن می‌توان به بریدن از دنیا اشاره کرد که به مفهوم دل کندن از تعلقات دنیوی و گرایش به عالم معنوی تعبیر می‌شود. این حالت به عنوان انقطاع از دنیا نیز شناخته می‌شود و به نوعی فاصله‌گیری از امور مادی و دنیوی را نشان می‌دهد. علاوه بر این، تبتیل به معنای گرویدن به خداوند و ترک امور غیر الهی نیز به کار می‌رود. این مفهوم به انسان کمک می‌کند تا از وابستگی‌های دنیوی رهایی یابد و توجهش را به خداوند معطوف کند. در حقیقت، تبتیل به معنای واقعی خود، به فرد این امکان را می‌دهد که زندگی معنوی و روحانی‌تری را تجربه کند و به سوی کمال و سعادت حقیقی گام بردارد. با توجه به این معانی، تبتیل نه تنها یک عمل فردی، بلکه یک تغییر عمیق در نگرش و جهت‌گیری زندگی است که بر روح و روان انسان تأثیر می‌گذارد.