کلمه‌ی «تابش خورشیدی» به معنای انتقال انرژی از خورشید به زمین به صورت امواج الکترومغناطیسی است. این واژه معادل فارسی solar radiation در علوم پایه، به ویژه فیزیک و علوم محیطی، محسوب می‌شود. تابش خورشیدی شامل نور مرئی، اشعه‌های فرابنفش و مادون قرمز است که از سطح خورشید ساطع می‌شوند و به زمین می‌رسند. این انرژی، منبع اصلی گرما و نور برای کره زمین است و نقش حیاتی در حیات، رشد گیاهان و تغییرات آب و هوایی دارد. شدت تابش خورشیدی بسته به زاویه تابش، موقعیت جغرافیایی، زمان سال و شرایط جوی متفاوت است. از دید فیزیکی، تابش خورشیدی نوعی انتقال انرژی بدون نیاز به ماده واسطه است و می‌تواند در خلأ هم حرکت کند. همچنین در مهندسی و انرژی خورشیدی، پنل‌ها و سلول‌های فتوولتائیک از این تابش برای تولید برق استفاده می‌کنند.
تابش خورشیدی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
دانشنامه آزاد فارسی
تابش گسیل شده از خورشید. عمدتاً شامل نور مرئی، تابش فرابنفش، و تابش فروسرخ است. با این حال، طیف کاملی از امواج الکترومغناطیسی، از موج های رادیویی گرفته تا پرتوهای ایکس، را در آن می توان یافت. ذرات باردار پُرانرژی، مانند الکترون ها، نیز از شراره های خورشیدی گسیل می شوند. این ذرات وقتی به زمین می رسند، توفان های مغناطیسی پدید می آورند و میدان مغناطیسی زمین را با اختلال روبه رو می کنند. این امر منجر به تداخل در ارتباطات رادیویی می شود.
ویکی واژه
جمله سازی با تابش خورشیدی
چون سایه فنا گردم در تابش خورشیدی کاندر پی او دایم من سیر قمر دارم
دم گرد و غباری متشکل از ذرات گرد و غبار رانده‌شده از گیسو توسط فشار ناشی از تابش خورشیدی است. در مقایسه با دم یونی، دم گرد و غباری به نظر می‌رسد که سفید رنگ یا کمی صورتی رنگ باشد. ذرات گرد و غبار دم دنباله‌دارهایی که به صورت جداگانه در مداری پیرامون خورشید هستند، به دلیل اثر فشار تابشی، گرانش آن‌ها به خورشید کمتر از گرانش آن‌ها به هسته است.
تقریباً همه انرژی موجود در سطح و جو زمین به شکل تابش خورشیدی از خورشید منشأ می‌گیرد. تغییرات در میزان دریافت تابش خورشیدی در نقاط مختلف زمین باعث تنوع آب‌وهوایی می‌شود. عرض جغرافیایی مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده میزان دریافت تابش خورشیدی است و با افزایش عرض جغرافیایی از استوا به سمت قطب‌ها، دریافت انرژی خورشیدی کاهش می‌یابد.