انوشک، نامی دلنشین با ریشه‌ای کهن در تاریخ ایران، یادآور دوران پرشکوه ساسانیان است. این نام که برای بانوان انتخاب می‌شده، گویی پژواکی از زیبایی، اصالت و وقار زنان این دوران باشکوه است. انتخاب چنین نام‌هایی نشان از توجه به فرهنگ و میراث غنی ایران باستان داشته و هر تلفظ آن، سفری به اعماق تاریخ را تداعی می‌کند.
در فرهنگ ساسانی، نام‌ها اغلب دارای معنایی عمیق و مرتبط با مفاهیم نیک و ارزشمند بوده‌اند. هرچند که معنی دقیق و ریشه‌شناختی انوشک به طور کامل در متون تاریخی ذکر نشده است، اما با توجه به پیشوند انوش که در نام‌های کهن فارسی به معنای بی‌مرگ یا جاودان به کار رفته، می‌توان حدس زد که این نام نیز حامل معنایی از بقا، ماندگاری و شاید جاودانگی بوده است. این مفهوم، ارزشی والا در فرهنگ باستانی ایران محسوب می‌شده است.
بازتاب این نام در تاریخ، حاکی از حضور زنانی قدرتمند و تأثیرگذار در جامعه ساسانی است. انوشک نه تنها یک نام، بلکه نمادی از هویت، اصالت و پیوند با گذشته‌ای پرافتخار است. امروزه نیز، یادآوری و استفاده از چنین نام‌هایی می‌تواند به حفظ و احیای بخشی از میراث فرهنگی و زبانی ما کمک شایانی نماید و نسلی نو را با ریشه‌های عمیق خود آشنا سازد.