انسجام (Cohesion) در زبان، به پیوستگی و ارتباط معنایی بین اجزای یک متن اشاره دارد. این پیوستگی باعث می‌شود که خواننده یا شنونده بتواند ارتباط منطقی بین جملات و بندها را درک کند و یک تصویر کلی و منسجم از موضوع به دست آورد. انسجام تنها به معنای کنار هم قرار گرفتن کلمات نیست، بلکه به معنای جریان روان معنایی است که کلمات، عبارات، جملات و حتی پاراگراف‌ها را به هم پیوند می‌دهد و از گسستگی و ابهام جلوگیری می‌کند. در واقع، انسجام مانند چسبی نامرئی عمل می‌کند که اجزای مختلف متن را به هم متصل نگه می‌دارد تا معنایی کامل و یکپارچه شکل بگیرد.
عوامل متعددی در ایجاد انسجام در یک متن نقش دارند. یکی از مهم‌ترین این عوامل، استفاده صحیح از واژگان و عبارات ربطی مانند حروف ربط (و، اما، یا، زیرا)، قیدهای ربطی (بنابراین، علاوه بر این، در مقابل) و عبارات تخصصی‌تر است. این عناصر به خواننده کمک می‌کنند تا روابط بین ایده‌ها را تشخیص دهد؛ مثلاً درک کند که یک جمله، علت جمله قبلی است، یا نتیجه، یا بیانگر یک تضاد. علاوه بر این، تکرار واژگان کلیدی یا استفاده از مترادف‌ها و ضمایر که به واژگان قبلی ارجاع می‌دهند (مانند «او»، «آن»، «این‌ها») نیز به حفظ انسجام معنایی کمک شایانی می‌کند و از پراکندگی ذهن خواننده جلوگیری می‌نماید.