انبرک، که به طور کلی به معنای انبر یا گیره‌ای کوچک است، کاربردهای متنوعی در حوزه‌های مختلف دارد. در زبان فارسی، این واژه گاهی به مَنقاش نیز اطلاق می‌شود؛ ابزاری دقیق و ظریف که برای گرفتن و جابجایی اجسام بسیار ریز به کار می‌رود. این نام‌گذاری، بر ماهیت کوچک و کارایی دقیق انبرک در موقعیت‌هایی که نیاز به ظرافت و کنترل بالا وجود دارد، تأکید می‌کند.
این ابزار در رشته‌های علمی و کاربردی نظیر پزشکی، جراحی و دندان‌پزشکی نیز کاربرد حیاتی دارد. در این حوزه‌ها، انبرک‌ها به عنوان وسایلی با دو تیغه طراحی شده‌اند که امکان گرفتن، نگه داشتن و دستکاری دقیق بافت‌ها، ابزارها یا مواد در حین پروسه‌های درمانی و جراحی را فراهم می‌آورند. دقت و قابلیت اطمینان انبرک در این محیط‌های حساس، نقشی کلیدی در موفقیت اقدامات پزشکی ایفا می‌کند.
علاوه بر کاربردهای سنتی، این مفهوم به حوزه‌های علمی پیشرفته‌تر نیز گسترش یافته است. نوع نوری نمونه‌ای برجسته از این تحول است؛ ابزاری فناورانه که با بهره‌گیری از پرتوهای لیزر، قادر به جابجایی و کنترل ذرات و اجسام در مقیاس میکروسکوپی است. این پیشرفت، پتانسیل‌های جدیدی را در تحقیقات علمی، بیوتکنولوژی و نانوفناوری گشوده و نشان‌دهنده تکامل این ابزار از شکلی ساده به ابزاری پیچیده و مبتنی بر فیزیک مدرن است.
