استرحام به معنای درخواست رحمت و مهربانی از دیگران است. این واژه در متون دینی و ادبیات فارسی معمولاً به حالتی اطلاق می‌شود که فرد از کسی طلب لطف، شفقت یا بخشش می‌کند. استرحام نشان‌دهنده نیاز و ضعف انسانی است که از دیگران تقاضای مدارا و گذشت دارد.
در زندگی روزمره، استرحام می‌تواند به شکل درخواست کمک، بخشش خطا یا التماس برای رفع مشکلی ظاهر شود. این رفتار معمولاً با فروتنی و ادب همراه است و نشان‌دهنده پذیرش محدودیت‌ها و توانایی فرد در اعتراف به نیازهای خود است.
در متون دینی، استرحام اغلب به معنای طلب رحمت از خداوند است و یکی از جلوه‌های تواضع و بندگی انسان محسوب می‌شود. از نظر اخلاقی نیز، این واژه به توانایی فرد در درخواست مهربانی از دیگران و رعایت روابط انسانی اشاره دارد و بیانگر تعامل مبتنی بر شفقت و دلسوزی است.
