آهن آبدار، که به معنای شمشیر در زبان قدیم است، به نوعی از سلاح اشاره دارد که در نبردها استفاده می شده است. در اشعار فردوسی، به وضوح اشاره شده که این نوع سلاح بر کمر مرد سوار بسته میشود و به دلیل ساخت آن از آهن آبدار، دارای استحکام و تیزی خاصی است. فردوسی با بیان این نکته، به اهمیت و کارایی شمشیر در جنگها پرداخته و نشان میدهد که این سلاح از لحاظ فنی و کیفیت، بسیار برتر از دیگر سلاحها بوده است. این تصویر از سلاح، نماد قدرت و استقامت در میدان نبرد است و به نوعی میتواند به شخصیت قهرمانان داستان ها و افسانه های ایرانی نیز اشاره داشته باشد. در حقیقت، این نوع سلاح نه تنها ابزار مبارزه، بلکه نمایانگر شجاعت و دلاوری نیز به شمار میآید.
آهن آبدار
ویکی واژه
(قدیم): شمشیر. بزد بر کمرگاه مردِ سوار/ نسفت آهن ز آهن آبدار. «فردوسی»
جملاتی از کلمه آهن آبدار
سیاوش سپر خواست گیلی چهار دو چوبین و دو ز آهن آبدار
ز آهن بدان آهن آبدار نیامد به زخم اندرون تابدار