ارجاع‌ها به شکل گسترده در برنامه‌نویسی استفاده می‌شوند. مثلاً به کمک آن‌ها می‌توان یک شیء بزرگ را از طریق آرگومان‌های یک روال، به آن روال ارسال کرد. یا همچنین از آن‌ها می‌توان برای اشتراک گذاشتن داده‌ها استفاده کرد.
در برنامه‌نویسی آرگومان پیش‌فرض آرگومانی است که کاربر مجبور به مقدار دهی آن نیست.
لیسپ دستورالعمل‌های زیادی را برای دستیابی و کنترل لیست‌ها فراهم می‌کند. لیست‌ها می‌توانند مستقیماً با پردازهٔ لیست ایجاد شوند. لیست هر تعدادی از آرگومان‌ها را می‌پذیرد و تعدادی از آرگومان‌ها را برمی‌گرداند.
اگر مقدار تنها چند آرگومان شناخته شده باشد کامپایلر ممکن است همجنان بتواند چند مرحله از تابع کامپایل-زمان را انجام و نشان دهد (ارزیابی جزئی)، احتمالاً کد بهینه سازی شده بیشتری نسبت به اینکه هیچ استدلالی شناخته نشده بود، تولید می کند.
نیازی به ارزیابی کردن اعداد نیست چون ارزیابی عدد ۱ عدد ۱ می‌شود. آرگومان‌های مثال قبل از اعداد هستند یعنی آرگومان‌های ویژه که این آرگومان‌ها از ارزیابی کردن آرگومان‌ها جلوگیری می‌کنند چون مقادیر آن‌ها مشخص است. هر عبارتی که بیان می‌شود قبل از اینکه با عبارات دیگر پیوست داده شود به صورت بازگشتی ارزیابی می‌شود.
یک راه برای ساخت آثار موسیقی، مجزا کردن کد یک ژانر موزیکال و استفاده از این کد برای استفاده در یک اثر مشابه‌است. سیستم‌های مبتنی بر دانش برپایه مجموعه‌ای از آرگومان‌های ازپیش ساخته که می‌توانند برای ساخت آثار هنری جدید با سبک و ژانر مشابه استفاده شوند، عمل می‌کنند. معمولاً این کار با استفاده از مجموعه‌ای از آزمایش‌های و قوانین که نیاز هست برای ساخت موسیقی به وقوع بپیوندند، به انجام می‌رسد.
ساختار اشتراکی سریع تر از کپی کردن می‌تواند به صورت چشمگیری کارایی را بهبود بخشند. هرچند، این مهارت می‌تواند متقابلاً در راه‌های نامطلوب با عملکردهایی که تغییرات لیست‌های گذشته روی آرگومان‌های آن تأثیر بگذارد، اثر کند.
