لغت نامه دهخدا
سینه را همچو چزک ساز حصار
زان سپس باش گو جهان پر مار.سنائی.چزک را چون نه تیغ و نه سپر است
سینه مر چزک را حصار سر است.سنائی.رجوع به چزغ و چژک و چژ شود.
چزک. [ چ ِ ] ( اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «قریه ای است از توابع بلوک دربقاضی نیشابور که در هشت فرسنگی شهر واقعست. هوایش معتدل است و 36 خانوار سکنه دارد. زراعتش آبی و دیمی است و زراعت آبی از آب قنات مشروب میشود». ( از مرآت البلدان ج 4 ص 226 ). دهی از دهستان طاغنکوه ، بخش فدیشه نیشابور که در 33هزارگزی باختر فدیشه واقع است. دامنه و معتدل است و 613 تن سکنه دارد. آبش از قنات ، محصولش غلات ، شغل اهالی زراعت و کرباس بافی و راهش مالرو است. دو طایفه قاضی و غضنفری درین آبادی سکونت دارند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).
