( هضبة ) هضبة. [هََ ب َ ] ( ع اِ ) پشته. کوه گسترده بر زمین. ( منتهی الارب ). || کوه به یک سنگ سرشته. || کوه بلند و دراز و تنها و سرخ رنگ. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || باران بزرگ قطره پیوسته. ( منتهی الارب ). باران. ( اقرب الموارد ). ج ، هضب [ هَِ ض َ / هََ ] ، هضاب ، هضبات. جج ، اهاضیب. ( منتهی الارب ). ابوزید گوید: اهاضیب ، مفردش هضاب و مفرد هضاب ، هضب است. ( از اقرب الموارد ). رجوع به هضاب شود.
فرهنگ معین
(هَ بَ یا بِ ) [ ع . هضبة ] (اِ. )۱ - کوه . ۲ - پشتة کم گ یاه . ۳ - باران بزرگ قطره و پیوسته .
فرهنگ عمید
پشته، کوه.
فرهنگ فارسی
(اسم ) ۱- کوه گسترده برزمین . ۲- کوهی که تنها ازیک پارچه سنگ باشد. ۳- کوه درازبلند ومنفرسرخ رنگ . ۴- کوه(مطلقا ) ۵- پشت. کم گیاه. ۶- باران بزرگ قطره هضبات .وپیوسته
ویکی واژه
هضبة کوه. پشتة کم گ یاه. باران بزرگ قطره و پیوسته.
