لغت نامه دهخدا
مهذب الدین. [ م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی ] ( اِخ ) لقب ابوالحسن علی بن ابی الوفاست. رجوع به ابوالحسن مهذب الدین شاعر شود.
مهذب الدین. [ م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی ] ( اِخ ) سیدالکتاب منصوربن علی اسفزاری. شاعر و فاضل معاصر عوفی مؤلف لباب الالباب بوده است و به فارسی و تازی شعر می سروده است. ( لباب الالباب چ لیدن ج 1 ص 158 ).
مهذب الدین. [ م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی ] ( اِخ ) علی بن احمدبن هبل تبریزی. رجوع به علی تبریزی شود.
مهذب الدین. [ م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی ] ( اِخ ) یاقوت بن عبداﷲ ابوالدر رومی. شاعر بود. رجوع به ابوالدر و یاقوت بن عبداﷲ شود.
