ضفیره

لغت نامه دهخدا

( ضفیرة ) ضفیرة. [ ض َ رَ ]( اِخ ) زمینی است در وادی العقیق. ( معجم البلدان ).
ضفیرة. [ ض َ رَ ] ( ع اِ ) موی بافته.ج ، ضَفائِر. ( منتهی الارب ). موی تافته. ( دهار ). موی تافته و بافته. ( مهذب الاسماء ). موی پیچیده و جمعکرده بر سر. ( منتخب اللغات ). جعد بافته. ( دهار ). ذوآبه. یک لاغ گیسو. || ریگ توده. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) موی بافته جمع : ضفایر .
سطبر . یا کبیده جو

دانشنامه عمومی

ضَفیره یا گیسو یا زتا شیر یک ستاره است که در صورت فلکی شیر قرار دارد.
در لغتنامه دهخدا به نقل از التفهیم بیرونی ص ۸۷ و حاشیه آمده است که: «در اصطلاح نجوم و ستاره شناسی، گیسوان، سه ستاره است در جزو خفیه یا مظلمه خارج از شکل اسد که در کتب نجوم ضفیره یا هلبه خوانند و بعضی آن را ذوأبه نیز خوانده اند و برخی همهٔ ستارگان تاریک و ابری را ضفیره و ذوأبه می نامند اما درست آن است که ضفیره به همان سه ستاره کوچک که جملهٔ آن را گیسو خوانند، گفته شود. سه ستارهٔ گیسو ( ضفیره ) علاوه بر یکهزاروبیست و دو کوکب مرصود است که مشهور گفته اند. »