حق الماره

لغت نامه دهخدا

( حق المارة ) حق المارة. [ ح َق ْ قُل ْ مارْ رَ ] ( ع اِ مرکب ) حق عابر سبیل از میوه باغ و فالیز بی ادای بهای آن.

فرهنگ فارسی

حق عابر سبیل از میوه باغ و فالیزبی ادائ بهائ آن

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] حَقُّ المارَّه حق رهگذر برای استفادۀ از میوه درختانِ در مسیر عبور است. برای حق الماره، شرایطی مانند آگاهی نداشتن از رضایت یا عدم رضایت مالک، خراب نشدن درخت، اتفاقی بودن مسیر و نبردن میوه ها بیان شده است.
گروهی از فقیهان، با رعایت برخی شرایط قائل به جایز بودن حق الماره شده و آن را مشهور می دانند. در مقابل، عده ای حق الماره را ممنوع یا ترک آن را بهتر دانسته اند.
حق المارة به معنای حق رهگذر و عابر؛ حقی است که در آن استفادۀ رهگذران از محصولات باغ ها و کشتزار ها، بدون اجازه مالک روا دانسته شده است. حق الماره شامل خرما، میوه ها و هر نوع کشتزار می شود. در کتاب های فقهی برای حق الماره شرایطی بیان شده است: