لغت نامه دهخدا تثبیط. [ ت َ ] ( ع مص ) درنگی کردن. ( ترجمان عادل بن علی ). بازداشتن کسی را از کاری و بر تأخیر و درنگ داشتن او را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ): مشغول کردن و بازداشتن کسی را از کاری و بر تأخیر و درنگ داشتن او را. ( از قطر المحیط ) ( آنندراج ).
