ایجاف. ( ع مص ) راندن شتر به رفتار. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). پویانیدن. ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 24 ) : و ما افاء اﷲ علی رسوله منهم فما اَوجفتم علیه من خیل و لا رکاب و لکن اﷲ یسلط رسله علی من یشاء و اﷲ علی کل شی قدیر. ( قرآن 6/59 ).
فرهنگ فارسی
راندن شتر برفتار
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] به تاخت در آوردن اسب و شتر را ایجاف می گویند و از آن به مناسبت در باب خمس و انفال به کار رفته . منشأ کاربرد آن در فقه، ورودش در قرآن کریم است که کنایه از جنگ میباشد. ایجاف در باب انفال زمینهای به دست آمده از کفّار بدون جنگ و تاختن اسب و شتر، جزء انفال و ملک پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و امامان علیهم السّلام است،
