لغت نامه دهخدا
( اطمة ) اطمة. [ اَ طَ م َ ] ( ع اِ ) حصن. ج ، آطام. ( اقرب الموارد از تاج العروس ). واحد اطم یعنی یک قلعه از قلعه های مدینه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به آطام و اطم شود.
اطمة. [ اَم َ ] ( ع اِ ) دودشده. بخار. ج ، آطام. ( از دزی ج 1 ).
|| آتشفشانی نزدیک دریای هند. ( از نخبةالدهر دمشقی ).
|| اطمةالبرکان ؛ جزیره ای است نزدیک سیسیل که در آن کوهی آتشفشان است. ( ازنخبةالدهر دمشقی ).
