کولشی سین

لغت نامه دهخدا

کولشی سین. [ کُل ْ ] ( فرانسوی ، اِ ) ( اصطلاح پزشکی ) آلکالوئیدی است که نخستین بار در سال 1884 م. توسط هوده به حالت تبلور از انساج گیاه گل حضرتی به دست آمده است و فرمولش N6 H25 C23 می باشد. این ماده به مقدار کم در آب حل می شود، ولی به مقدار زیاد در الکل و بنزن محلول است. ماده مذکور را می توان مانند پیاز و دانه گل حضرتی به عنوان ضد نقرس به کار برد، ولی چون سمیتش زیاد است استعمالش خطرناک می باشد وبه مقدار نیم میلی گرم در هر دفعه و حداکثر 25 میلی گرم در 24 ساعت مصرف می شود. ( از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) آلکالوئیدی است که نخستین بار در سال ۱۸۸۴ م . توسط هوده بحالت تبلور از انساج گیاه گل حضرتی بدست آمده است . این ماده بمقدار کم در آب حل میشود ولی بمقدار زیاد در الکل و بنزن محلول است . ماد. مذکور را میتوان مانند پیاز و دان. گل حضرتی بعنوان ضد نقرس بکار برد ولی چون سمیتش زیاد است استعمالش خطرناک میباشد و بمقدار نیم میلی گرم در هر دفعه و حداکثر ۲۵ میلی گرم در ۲۴ ساعت مصرف میشود .

دانشنامه آزاد فارسی

کولْشیسین (Colchicine)
نوعی آلکالوئید حاصل از زعفران پائیزی (سورنجان)، با نام علمی Colchicum autumnale. این ماده مانع از تقسیم سلولی می شود. کولشیسین در تحقیقات ژنتیک، یاخته شناسی، و تحقیقات مرتبط با گیاهان به کار می رود. از این ماده، به سبب خاصیت ضد تقسیم سلولی اش، در درمان سرطان نیز استفاده می کنند.