کارازموده

لغت نامه دهخدا

( کارآزموده ) کارآزموده. [ زْ / زِ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مجرب. کاردیده. تجربه دیده. صاحب تجربه. کارآزمود. کارآزمای :
برفتند کارآزموده سوار
پس پشت ایرانیان چل هزار.فردوسی.یکی انجمن ساخت [ افراسیاب ] از بخردان
هشیوار و کارآزموده ردان.فردوسی.شمردند بر میمنه سه هزار
زره دار و کارآزموده سوار.فردوسی.تنی چند از مردان واقعه دیده و کارآزموده بفرستادند. ( گلستان ).
ز تدبیر پیر کهن برمگرد
که کارآزموده بود سالخورد.سعدی ( بوستان ).

فرهنگ معین

( کارآزموده ) (زِ دِ ) (ص مف . ) باتجربه ، کاردیده .

فرهنگ عمید

( کارآزموده ) کاردیده، تجربه دیده.

فرهنگ فارسی

کاردیده، تجربه دیده، کار آزمودهم گفته اند
( کار آزموده ) ( صفت ) کار دیده تجربه دیده مجرب تجربه کار : [ گفت : بر رای خردمندان کار آزموده پوشیده نیست ... ] ( مرزبان نامه تهران )