پاتله

لغت نامه دهخدا

پاتله. [ت ِ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) پاتیل. پاتیله. دیگ حلوائیان. دیگ دهان فراخ حلواپزی. لوید. تیان. طنجیر :
روز به آکنده شدم یافتم
آخر چون پاتله ٔسفلگان.ابوالعباس.و رجوع به پاتیل و پاتیله شود.

فرهنگ معین

(تِ لِ ) (اِ. ) نک پاتیل .

فرهنگ عمید

= پاتیل

ویکی واژه

نک پاتیل.